Bilang isang ordinaryong
observer sa nagaganap na Senate investigation about Mamasapano Massacre para akong nakaharap sa isang transparent glass
wall, kung saan nagagawa kong i-identify sa mga nagtatanong na senador at
congressman ang bobo, matalino, pelengkera’t palengkero, at nag-aabugado kay
President PNoy Aquino at sa AFP. Ang layunin ng naturang imbestigasyon ay para
malaman ang “katotohanan” at makamit
ang “katarungan”. Hindi na siguro
kailangang maging eksperto para makabuo ng sariling conclusion ang isang
ordinaryong tao na katulad ko. Malinaw na “alam”
ni President Benigno Aquino III ang nagaganap na operation: Exodus sa
Mamasapano Maguindanao.
Kung natatandaan ninyo, si
PNoy mismo ang nagsabi sa kanyang speech noong January 31 na “maaga” pa ay nakakatanggap na siya ng mga
impormasyon tungkol sa nangyayaring encounter. Ganoon man, taliwas ito sa sinabi
ng kanyang mga kasama sa Zamboanga na sina Secretary Voltaire Gazmin, Secretary
Mar Roxas at AFP Chief Gregorio Catapang na di raw nila ito sinabi sa kanilang
Commander in Chief. So, sino ang nagsabi o nagbibigay ng impormasyon kay PNoy?
Si General Purisima? Para tuloy “isdang
nabingwit sa sarili niyang bibig” si PNoy, at halatang may “cover-up”
namang ginagawa ang mga tinanong na AFP Chief, Defense at DILG Secretary.
Sa hindi pag-reinforce agad sa
beleaguered SAF members na inabot ng napakahabang oras, maliwanag ding
nagkaroon dito ng “connivance” on
the part of the Commander in Chief (President), General Catapang (AFP) at ang
GRP panel headed by Secretary Deles. By reading between the lines, what they
were talking, sa mismong mga bibig din nila, sila nahuhuli. Mas “priority” nila ang umiiral na cease
fire sa MILF kaysa sa buhay ng mga SAF members na naiipit sa engkuwentro. Kaya
ba isinakripisyo nila ang buhay ng 44 SAF members in favor of the MILF?
Sa mga naririnig kong alibis
at reasoning sa di agad pagsaklolo sa 44 SAF members, kung ano-anong military rules,
doctrines, etc., etc, ang pinagsasasabi ni General Pangilinan at ng nag-aabugado
sa kanilang si Senator Trillanes, pero sa isang taong nag-iisip at nag-aanalisa
sa mga pangyayari, hindi ito katanggap-tangap. Maraming “buhay” ng kanilang mga comrade in arms ang nakataya, and yet, they
valued most those doctrines of them, just to justify their in-action. Ganoon
nga ba? O, palusot na lang din nila ito, dahil ang totoo, mas pinaboran ni PNoy
ang advice ng GRP Panel na huwag agarang magpadala ng saklolo kaya halos
nalipol ang fallen 44.?
The truth shall set us free.
Ito ang kanilang bukang-bibig, but this truth “held hostage” by these people who made cover-ups and connivance in
front of the eyes of Pilipino people. So, what justice shall the fallen 44 and
their aggrieved relatives expect from them? Nothing. Sa naglabasang mga videos na ating napanood sa
ginawang brutal na pagpaslang sa kanila ng mga kalaban, tayong mga ordinaryong
tao ay labis na nahambal sa ating nakita at di naiwasang naging emosyonal. ‘Yun
kayang mga taong involved at nagsubo sa fallen 44 sa “pugad ng mga halimaw” na kumatay sa kanila, hindi kaya nahambal
din dito? Particularly the Commander in Chief who failed to order his brave (excuse me, coward pala) AFP Chief to rescue
them “at all cost?” How about
the GRP panel headed by Secretary Deles who is “sleeping with the enemy?” Hindi na ako nagtaka nang sabihin ni Iqbal during his
press conference after the last senate inquiry na mas “lalo raw silang nagtiwala” sa gobyerno ni PNoy sa
pakikipag-peace talk sa kanila dahil sa Mamasapano encounter.
It's true, but at the expense of the fallen 44, bilang “sacrificial lamb” ganoon ba?
No comments:
Post a Comment