Minabuti kong palampasin
muna ang ilang araw pagkatapos ng SONA, ni President P-Noy Aquino, bago ako
muling tumipa sa keyboard ng aking laptop. Ito ay para magbigay ng sarili kong komentaryo
at bigyan ng grado ang pambansang ka-SONA-ngalingan ng “pinaka-tangang
Presidente sa kasaysayan ng Pilipinas.”
Despite of his achievement
report “kuno” na ipinahayag, nananatiling “bagsak” sa akin ang grado ni
President Benigno Simeon Aquino III. Wala na akong paligoy-ligoy na sasabihin
kung hindi hahanap na lang ako ng salamin sa panahon ng kanyang mag-aanim na
taong pamumuno sa ating bansa, para i-gauge ko ang kanyang liderato. Napili
kong salaminin ang mga nangyayari sa ating Metro Rail Transit (MRT) and Light
Rail Transit (LRT). Totoo na isang bahagi lang ng sector ang transport
industry, pero sa daang libong sumasakay dito araw-araw, mixed ang mga taong
gumagamit nito. Mula sa mga empleado at kawani, estudyante, obrero, hanggang sa
may pinakamababang antas ng pamumuhay sa ating lipunan, ito ang kanilang
inaasahan. Pero mula nang maupo si P-Noy Aquino, napabayaan ang mass
transportation na ito hanggang sa sumama at maging “bulok” sa pinaka-bulok na uri
ang naging pamamahala at pagpapatakbo dito.
Blame game. Ito ang isinagot
ng pinaka-tangang presidente natin. Bakit? Tila ang nakaraang administrasyon pa
ang kanyang sinisisi sa kanyang naging kapalpakan. Hindi ito katanggap-tanggap
na rason para sa mga taong matalino at nag-iisip. Noong panahon ni Gloria
Macapagal Arroyo, kung ang tumatakbong tren ay mahigit pitumpo, sa panahon ni
P-Noy, nabawasan ito ng napakalaki at umabot pa sa labing-pitong tren na lang
ang tumatakbo. Ang dami nilang katuwiran, alibi’s, etc sa pangunguna ng kanyang
alter ego na si Secretary Abaya, pero iisa ang hindi mapasusubalian, ang
kanilang “kapabayaan”.
Adding insult to injury, ang
tanga at manhid nating presidente ay tila lalong ibinaon sa paghihirap ang
ating libo-libong mamamayan na gumagamit ng MRT at LRT. Inaprubahan pa niya ang
proposal ng mga “ungas” niyang alipores na itaas ng halos doble ang pamasahe sa
MRT. Kung baga sa taong binugbog ang
ating mga mananakay sa tren, dinuraan pa ni P-Noy at sinipa ang mga ito habang
nakalupasay. Kulang na lang na sabihin niyang, pasensiya kayo, kahit bulok ang
serbisyo ng MRT, magtiis kayo at magbayad ng doble.
Kalimutan muna natin ang
pagiging “ingrato” ni P-Noy sa SAF 44 na nagbuwis ng buhay para sa napatay na
international terrorist na si Marwan, dahil hindi man lang niya ito pinasalamatan
sa kanyang SONA (guilty kasi) O, ang pagpuri sa kanyang mga cabinet secretary
sa kabila ng kanilang kapalpakan sa trabaho particularly kay Secretary Proseso
Alcala (na pinadami ang sindikato ng bawang, sibuyas at luya). Huwag na rin
nating gawing isyu ang pagpapasalamat at pagkilala ni P-Noy sa kanyang katulong
at hair-dresser na nagseserbisyo sa kanya ng personal. Kalimutan na rin natin
ang speech writer ni P-Noy na tila gustong maging in sa mga young conversation
ang kanyang Boss, sa pagpapabanggit kay P-Noy ng “E, ‘di WOW”. Tanging sa
kabulukan ng MRT at LRT na lang natin salaminin ang administrasyon ni P-NOY.
Isang simpleng salamin na magpapakita at maglalarawan sa kanya kung anong
klaseng pabayang lider o pangulo siya ng ating bansa.
Kung sa mga nakalipas kong
artikulo ay nabanggit ko ang the Vice President’s New Clothes na naglalantad
kay VP Binay sa tunay niyang pagkatao at sa mga taong “tanga, mangmang at
gunggong” na nasa paligid at sumusuporta sa kanya. Si President P-Noy naman ay
may “P-No’ys Mirror, Mirror in the Wall” na kapag ating sinilip, malalantad ang
tunay niyang pagkatao sa pamumuno. So, ito na lang muna ang masasabi ko sa mga
naging ka-SONA-ngalingan ni President P-Noy from his first SONA up to his last
sona.
Ano ka ninyo? Sino ang
iboboto ko between, VP Binay and Secretary Roxas na inendorso ni P-Noy na
magtutuloy daw sa pinasimulan niyang “tuwid na daan”. Ang sagot ko, none of the
above. Why?
The first one, may possibly lead
our country into a disaster by making the Philippines, Binay dynasty and the “kaban ng bayan” as his personal money. They
have also a plan to rule our beloved country, the Philippines, “wan to sawa”.
However, the last one, who
said the popular words “bahala na kayo sa buhay ninyo” during the Yolanda disaster
walked with P-Noy in a crooked path, but they continue saying, “tuwid na daan”.
He is a loyal disciple of P-Noy, who sees nothing but a “mirage” of tuwid na
daan. He is also endorsed by the “pinaka-tanga at manhid” na presidente sa kasaysayan ng Pilipinas.
Meron pa naman sigurong
kakandidatong iba, kaya meron pa akong mapagpipilian. Sa kanila na lang ako
maghahanap at susugal, kaysa sa dalawa na ngayon pa lang ay nasasalamin na
natin ang kani-kanilang mga pagkatao. In the mentime, bago ako magpaalam, ang
masasabi ko lang ay…
...e, di WOW!!!
No comments:
Post a Comment