Marawi City Served as a Lesson to the Government and to People of the Philippines

Filipino Soldiers in Marawi City

Isa ako sa natuwa nang mabalitaan kong nasawi na ang dalawa sa pinakamataas na lider ng ISIS-inspired Maute terrorist na naging daan para wasakin ang lungsod ng Marawi at maghasik ng lagim sa buhay at ari-arian ng mga taong naninirahan dito.  Isa itong napakasamang bangungot na marahil ay hindi na malilimot ng mga taong naapektuhan nito at naging biktima ng mga terorista. Sa pagbangong muli ng Marawi City, kailangan ng pagtutulong-tulong. Hindi ito ang panahon ng sisihan at pagkakawatak-watak.  Ang isang trahedya ay nangyari na at idineklara ng liberated ni President Duterte, although meron pa ring natitira at naiwang napakaliit na puwersa na patuloy na lumalaban. Ganoon man, sooner or later, matatapos na ito at magsisimula na ang pagbangong muli ng Marawi.

Hindi  dapat balewalain ng sambayanang Filipino ang leksiyon na iniwan ng trahedyang ito particularly ng ating gobyerno. May mga katanungan na hanggang ngayon ay nagto-throwback sa ating isipan. Katanungang kahit si Presidente Rodrigo Duterte ay paulit-ulit na binabanggit sa kanyang mga speech. Sa isang ordinaryong mamamayan na katulad ko, naghahanap din ako dito ng kasagutan. Nagkaroon nga ba ng failure of intelligence? Kung ako ang tatanungin, no doubt about it. Bakit walang impormasyong nag-leak na napakarami na palang teroristang nakapasok sa Marawi City, including some foreign looking terrorist? Nakapagpuslit ng napakaraming malalakas na armas, at nakapag-imbak ng mga ammunitions? Kung hindi nagpabaya o naging kasabwat ng mga teroristang ito ang ilang local official’s ng lungsod, particularly those in the Barangay level, magagawa ba nila ito nang overnight?

Tayo bilang isang ordinaryong mamamayan ng isang lungsod, bayan o Barangay ay dapat magkaroon ng malasakit sa ating lugar na pinamamahayan. Hindi tayo dapat manahimik sa ating mga nakikita at naoobserbahan sa ating kapaligiran. Nagagawa lang ng mga terorista ang kanilang gusto dahil merong ilang kaanak at sympathizer (government official/private citizens) na kumukunsinti sa kanila. Pero hindi lahat. Kung may kahit isa o dalawa man lang sa mga naninirahan doon ang naging mapagmasid at naipagbigay alam agad sa mga kinauukulan ang ginagawang paghahanda ng mga terorista, hindi sana magiging ganito ang kanilang kapalaran. Ang nangyari, damay-damay na. Muslim, Christian, government officials, private citizen, student, businessman, innocent, sympathizer, relatives etc. With the modern communication technology, we have today, it’s just one text or call away, wika nga.

Siguro kung isang suicide bomber lang ang umatake sa isang thickly populated place, baka may excuse pa tayo na hindi natin ito madaling made-detect gaya ng mga nangyayaring bomb attack sa mga European countries. But for God’s sake, ang makapaglakad ng armed to the teeth ang isang grupo ng mga teroristang papasok sa isang lungsod o bayan na hindi nasisita, nor hiding their supplies of high powered firearms and ammunitions in their hideouts were unbelievable in a civilized country like us. Marawi City served as a lesson to us. To learned from their mistakes. Do not let that tragedy happen to our cities and towns. We must be vigilant to our surroundings. To the people around us.  As I’ve said it’s one text or call away, to halt the ill motive of these kind of dangerous animals roaming in our planet. Hindi sila dapat bigyan ng tsansa o pagkakataong makapaminsala. They have no ideology, except to kill innocent people and wreak havoc to our cities and towns.